Nama lengkapnya Sutini, tapi orang orang lebih sering memanggilnya mbok tin. Seorang wanita paruh baya penjual makanan sarapan pagi di jalan malioboro, Jogjakarta. Tak seberapa jauh dari Malioboro Mall. Bukan siapa siapa. Bukan Presiden, bukan menteri, bukan aparat negara, bukan pengusaha. Beliau hanyalah seorang pedagang, dari ribuan pedagang yg mengais rizki di jalan paling terkenal di Jogja. Beliau hanyalah satu dari berjuta penduduk Jogja, dan hanya satu dari dua ratus juta lebih penduduk Indonesia.
Wanita gigih ini mempunyai 5 orang anak, 4 dari mereka telah berkeluarga, dan 9 orang cucu. Dmana anakny yg bungsu yg bru mau masuk smp, lebih muda dibanding cucu pertamanya. Suami beliau telah meninggal 5 tahun lalu. Sehingga tinggallah beliau hidup bersama anak bungsunya. Sepulang berjualan di Malioboro, beliau masih bekerja membuat anyaman bambu. Penghasilannya sehari hari hanya cukup untuk makan beliau dan anak bungsunya plus sedikit untuk biaya sekolah anaknya. Beliau sangat bersyukur krn sekolah skrg sudah gratis, mengingat biaya hidup yg semakin tinggi. Beliau orang yg taat beragama. Selalu berusaha menyempatkan sholat 5 waktu tepat waktu...
Lalu apa yg membuatny menjadi luar biasa di mata saya?
Kejadiannya bermula ketika saya sarapan nasi gudeg di tempat beliau berjualan... Awalny kami tidak saling bertegur sapa karena beliau sedang sibuk melayani pembeli lain. namun saat sedang tidak sibuk, sy mencoba mengajaknya mengobrol. Selalu menyenangkan. Krn sy tau, sy akan dapat bnyk hal dari beliau..
Dan, seperti lumrahnya pembeli, selesai makan, sy pun membyrnya.. Tidak ada sesuatu yg spesial sampai sy mengucapkan terima kasih dan pergi meninggalkanny untuk berjalan jalan di malioboro. Saat sy sedang membeli pulsa, tak jauh dr tempatny berjualan, sy melihat beliau berlari menuju saya, tanpa alas kaki..
"Nak, niki hape ne tertinggal tadi"ujar beliau.
Subhanallah, seketika itu sy menangis dan langsung mencium tangannya
Wanita gigih ini mempunyai 5 orang anak, 4 dari mereka telah berkeluarga, dan 9 orang cucu. Dmana anakny yg bungsu yg bru mau masuk smp, lebih muda dibanding cucu pertamanya. Suami beliau telah meninggal 5 tahun lalu. Sehingga tinggallah beliau hidup bersama anak bungsunya. Sepulang berjualan di Malioboro, beliau masih bekerja membuat anyaman bambu. Penghasilannya sehari hari hanya cukup untuk makan beliau dan anak bungsunya plus sedikit untuk biaya sekolah anaknya. Beliau sangat bersyukur krn sekolah skrg sudah gratis, mengingat biaya hidup yg semakin tinggi. Beliau orang yg taat beragama. Selalu berusaha menyempatkan sholat 5 waktu tepat waktu...
Lalu apa yg membuatny menjadi luar biasa di mata saya?
Kejadiannya bermula ketika saya sarapan nasi gudeg di tempat beliau berjualan... Awalny kami tidak saling bertegur sapa karena beliau sedang sibuk melayani pembeli lain. namun saat sedang tidak sibuk, sy mencoba mengajaknya mengobrol. Selalu menyenangkan. Krn sy tau, sy akan dapat bnyk hal dari beliau..
Dan, seperti lumrahnya pembeli, selesai makan, sy pun membyrnya.. Tidak ada sesuatu yg spesial sampai sy mengucapkan terima kasih dan pergi meninggalkanny untuk berjalan jalan di malioboro. Saat sy sedang membeli pulsa, tak jauh dr tempatny berjualan, sy melihat beliau berlari menuju saya, tanpa alas kaki..
"Nak, niki hape ne tertinggal tadi"ujar beliau.
Subhanallah, seketika itu sy menangis dan langsung mencium tangannya
Tidak ada komentar:
Posting Komentar